Święty Brunon był założycielem zakonu mnichów kartezjańskich. Był słynnym kapłanem i nauczycielem we Francji. Przez osiemnaście lat uczył bardzo uczonych ludzi i starał się zbliżyć ich do Boga. Po pewnym czasie Bruno został mianowany kanclerzem diecezji Reims.

Bruno nigdy nie lubił wyróżnień. Tęsknił aby być tylko z Jezusem. Wkrótce też zrezygnował ze swojej pozycji. A działo się to tuż przed mianowaniem go arcybiskupem Reims.

St Hugh Grenoble oddał Bruno i jego zakonowi odludny kawałek ziemi o nazwie Chartreuse. Tam zbudowali oni kościół i małe domy dla siebie. Głównymi zajęciami braci była praca w polu, zachowywanie postów i modlitwa.

Jednak po sześciu latach papież poprosił Bruno o wielką przysługę. Papież poprosił Bruno, aby przeprowadził się do Rzymu i został jego doradcą. Z wielkim bólem serca, bo zostawiałswój zakon, Bruno był posłuszny papieżowi. Jeden z zakonników przejął prowadzenie zakonu.

Bruno bardzo dobrze służył papieżowi Urbanowi II, aż w końcu Ojciec Święty pozwolił mu ponownie wrócić do życia zakonnego. Ale warunkiem było założenie zakonu bliżej Rzymu. Bruno ponownie, więc założył zakon tym razem we Włoszech.

Jak wiemy z listów i innych przekazów św. Bruno był zawsze wesołym i aktywnym człowiekiem. Nigdy nie chciał widzieć swoich współbraci smutnych. Tuż przed śmiercią wyspowiadał się publicznie przed wszystkimi braćmiu, a następnie głośno wyznawał swoją wiarę po raz ostatni.

Bruno powiedział, że "Bóg kocha tych, którzy Mu służą z radością". Powiedział również - "Spróbuj, a zobaczysz jak słodkie i pełne nagród jest służenie Bogu całym sercem."